Poniższy diagram przedstawia najbardziej podstawową formę modelu Safewards, która obrazuje czynniki wpływające na poziom konfliktów i stosowania środków przymusu na oddziałach. Ten diagram, wyjaśnia dlaczego niektóre oddziały mają dziesięć razy większy poziom konfliktów i przymusu niż inne, nawet gdy znajdują się w tym samym szpitalu i przyjmują takie same grupy pacjentów.Poprzez konflikt należy rozumieć te zachowania pacjentów, które zagrażają bezpieczeństwu ich samych lub innych (przemoc, samobójstwo, autoagresja, ucieczki itd.). Przymus interpretujemy jako te działania personelu, które mają na celu zapobieganie pojawienia się zagrażających zachowań lub zminimalizowanie ich szkodliwych skutków (podanie leków doraźnych, szczególna obserwacja, izolacja pacjenta itd.). Nasz model zakłada istnienie zbioru czynników źródłowych, które mogą stwarzać określone punkty zapalne a te z kolei prowadzą do powstania konfliktów. Model przewiduje istnienie wzajemnej relacji konfliktu i przymusu - czasami przymus może rodzić konflikt, zamiast skutecznie zapobiegać jego powstaniu. Personel na oddziałach może wpływać na wskaźniki konfliktu i przymusu, na każdym poziomie ich zaawansowania poprzez: redukcję lub likwidację czynników źródłowych, zapobieganie powstawaniu z nich punktów zapalnych, przerwanie połączenia pomiędzy konfliktem i punktem zapalnym (np. mimo występowania punktu zapalnego nie dochodzi do sytuacji konfliktowej), rozsądne rozważenie nie używania środka przymusu w sytuacji, w której mogłoby to przynieść skutek przeciwny do zamierzonego oraz poprzez upewnienie się, że użycie przymusu nie doprowadzi do powstania konfliktu.
Na powyższym diagramie nie uwzględniono sześciu obszarów na których powstają konflikty. Każdy z tych obszarów przewiduje odmienne punkty zapalne a co za tym idzie, odmienne działania podejmowane przez personel w celu zwiększenia bezpieczeństwa i zmniejszenia potrzeby użycia środków przymusu. Podsumowanie znajduje się w tabeli poniżej:
| Obszary/ czynniki źródłowe | Punkty zapalne | Modyfikatory personelu |
| Zespół pracowników/ struktura wewnętrzna: zasady, procedury, skuteczność, czysto/schludnie, ideologia, zwyczaje i praktyki | Odrzucenie prośby, wymagania ze strony personelu, stawianie granic, złe wieści, lekceważenie | Frustracja i niepokój personelu, zobowiązania moralne, empatia, praca zespołowa i konsekwentność, biegłość w wykonywanej pracy, pozytywne wrażenie |
| Środowisko oddziału: drzwi zamknięte na klucz; jakość, możliwość izolacji, sale oddziałowe, zakład zamknięty, strefa komfortu/relaksu/pokoje sensoryczne. | Kompleksowość rozmieszczenia oddziału, miejsca odosobnienia, ukryte miejsca | Troskliwość, czujność, dociekliwość, rutynowe kontrole |
| Świat poza szpitalem: odwiedzający, krewni i problemy rodzinne, negatywne perspektywy, zależność i instytucjonalizacja, wymagania i dom | Złe wieści, kryzysy domowe, utrata relacji lub miejsca zamieszkania, kłótnia | Zaangażowanie opiekuna /krewnego w leczenie, terapia rodzinna, aktywne wsparcie pacjenta |
| Społeczność pacjentów/ relacja na linii pacjent – pacjent : naśladownictwo oraz sprzeczki | Zgromadzenie/ przeludnienie/ wspólne zajęcia, kolejki/ czekanie/ hałas, personel/ rotacja personelu/ zmiana, zastraszanie/ kradzieże/ niszczenie własności prywatnej | Tłumaczenie/ informowanie, modelowanie, psychoedukacja pacjentów, usuwanie niebezpiecznych przedmiotów, obecność personelu i ich dobre relacje z pacjentami. |
| Cechy pacjenta : symptomy, demografia, paranoja, zaburzenia osobowości, drażliwość/ niezdolność do hamowania zachowań, wykorzystywanie, mężczyzna, alkohol/ narkotyki, depresja, wgląd, urojenia, halucynacje, młody wiek | Nasilenie objawów, niezależność odrębność, trzeźwość umysłu/ powaga objawów. | Farmakoterapia, psychoterapia, interwencja i wsparcie pielęgniarek. |
| Ramy prawne/ struktura zewnętrzna: polityka narodowa, skargi, odwołania, pozwy, polityka szpitalna. | Przymusowa izolacja, odrzucenie odwołania, odmowa rozpatrzenia skargi, przymusowe leczenie. | Rzetelny proces, sprawiedliwość, poszanowanie praw pacjenta, informowanie, pomoc w składaniu odwołań, postępowanie zgodne z prawem |
W tabeli powyżej znajdują się informacje podsumowujące większość informacji na temat sposobów powstawania konfliktu i przymusu oraz czynników, które mają wpływ na ten proces. Dla przykładu, reguła która mówi że pacjent nie może posiadać ostrych przedmiotów podczas pobytu na oddziale, może skutkować prośbą o użyczenie takiego przedmiotu, co spotka się z odmową ze strony personelu. Jeżeli odmowa będzie wyrażona w nieodpowiedni, lekceważący i niespójny sposób może to sprowokować, agresję werbalną ze strony pacjenta a nawet gorzej. W zakresie struktury wewnętrznej, personel ma wpływ na treść czynników źródłowych, dlatego ma też wpływ na to czy wystąpią punkty zapalne oraz czy te punkty zapalne przekształcą się w niekorzystny incydent. Środowisko i otoczenie oddziału może nie być pod wpływem działań personelu, ale już to w jaki sposób personel pracuje w obrębie tego środowiska, żeby dostarczyć opiekę i nadzór, jest jak najbardziej w zasięgu jego kontroli. To co dzieje się poza szpitalem oraz w relacjach z rodziną i przyjaciółmi pacjenta nie mieści się w zakresie sprawowanej opieki personelu. Mimo to, pracownicy mogą być świadomi łączących się z tym potencjalnych napięć, stresorów oraz obciążeń. To umożliwia szybką reakcję w sytuacji gdy pacjent odczuwa dyskomfort lub przygnębienie. Personel także może kształtować i modelować postawy oraz zachowania pacjentów względem siebie nawzajem, poprzez wspieranie pozytywnego, pozbawionego oceny, podejścia. Personel nie może wybierać jakie pacjent ma objawy czy halucynacje, ale jest w stanie zapewnić dobrą opiekę we wspierającym, bezstresowym i sprzyjającym szybkiemu dojściu do zdrowia środowisku. Skuteczność leczenia chorób oraz zaburzeń psychicznych jest czynnikiem obniżającym poziom konfliktu. Ustawy dotyczące zdrowia psychicznego nie mogą zostać zmienione przez pracowników oddziału. Jednak, sposób w jaki personel interpretuje i stosuje obowiązujące przepisy, ma znaczący wpływ na częstość występowania konfliktów na oddziale
Z modelu wynika jasno, że małe, pojedyncze zmiany nie są w stanie rozwiązać wszystkich problemów i wyeliminować konfliktów oraz stosowania środków przymusu. Potrzebne są działania na wielu różnych płaszczyznach. Niektóre sytuacje konfliktogenne są mocno uwarunkowane przez czynniki niezależne takie jak np. choroba psychiczna lub prawo. Mimo to, personel dzięki swoim uprawnieniom ma wpływ na poziom konfliktu i przymusu w taki sposób w jaki odpowiada na zaistniałe czynniki konfliktogenne.
